Wie is Siddhartha Gautama of Boeddha?
Siddhartha Gautama of Boeddha was een spirituele leider die waarschijnlijk, volgens historici, leefde van ca. 450 v. Chr. tot ca. 370 v. Chr. in India. Hij was een menselijk wezen zoals wij, met gaven en fouten. Hij kende ogenblikken van geluk en van droefheid. Kritisch onderzoek over Boeddha is onmogelijk, omdat er geen eigentijdse documenten over hem bestaan. De oudste bron is een beeldhouwwerk uit de 3de eeuw v.C. Het is een pilaar die door keizer Ashoka werd opgericht, die er “Hier is de Gelukzalige geboren” liet in beitelen. Typisch voor grote Verlossers is dat de figuur van Boeddha snel mythologische dimensies verkreeg. Dit proces van mythologisering werd groter met de tijd, maar was reeds aan het werk tijdens zijn leven zelf. De overlevering van Boeddha is dan ook een mengsel van historische, legendarische en dogmatische bestanddelen, ontstaan in de eeuwen na de dood van de meester.
Gautama Boeddha werd geboren als Siddhartha Gautama. De naam Siddhartha betekent: hij, wiens doel is volbracht of van wie elke wens vervuld is. Vaak wordt hij kortweg "de Boeddha" of "Boeddha" genoemd. Gautama is de meest recente Boedha in een reeks van minimaal 28 Boeddha's (volgens het Theravada-boeddhisme). Deze titel behoort toe aan iemand die op eigen kracht, zonder leraar, de Dhamma ontdekt heeft en verlichting heeft bereikt.
Het leven van Boeddha
Het levensverhaal van de Boeddha is in het boeddhisme een voorbeeld en inspiratiebron voor het bereiken van verlichting. Siddhartha Gautama werd geboren te Lumbini, tegenwoordig in het zuiden van Nepal.
Wijze mannen bezochten de toenmalige koningin Maya en vertelden haar dat ze zwanger was van een goddelijke zoon die een groot heerser of leraar, Boeddha ('Verlichte'), zou worden. Maya stierf een week na de geboorte van haar zoon in het kraambed. Haar echtgenoot, de koning Suddhodhana, was vastbesloten dat zijn zoon hem ooit zou opvolgen. Hij bouwde 3 paleizen, één voor het regenseizoen, één voor de zomer en één voor de winter, en Siddhartha Gautama bracht al zijn tijd door binnen de beschermde omgeving van de hoge muren van het koninklijk paleis, niets wetend over de miserie van de mens buiten het paleis. Zo gingen de eerste 29 jaar van zijn leven voorbij. Siddhartha leidde zodoende weliswaar een weelderig, luxueus leven, maar hij was niet gelukkig. Hij trouwde met zijn nicht Jashodana en werd vader van een zoon.
Na 29 jaar ging hij echter diep nadenken over het leven en wilde zien hoe het 'echte' leven buiten het paleis was. Stiekem ging hij 's nachts de stad in, samen met zijn bediende. Tot zijn grote schok zag hij een oude man, een zieke man en een dode man. Omdat hij door zijn beschermde opvoeding nog nooit een oude, zieke of dode man had gezien, vroeg hij zijn bediende om uitleg. Hij kreeg te horen dat alle mensen oud worden, ziekten oplopen en doodgaan. Dat dit een normaal iets is. Ook zag Siddhartha Gautama een kalme en beheerste monnik voorbijlopen, een asceet, met een uitdrukking van sereniteit op zijn gezicht. Hij vroeg zijn bediende wat dit voor man was. Deze antwoordde: “Deze man is monnik. Hij volgt een weg die het mogelijk maakt zich te bevrijden van alle vormen van lijden, zoals ouderdom, ziekte en dood.” Omdat de monnik er wel gelukkig uit zag besloot Siddhartha het voorbeeld van de asceet te volgen en verliet kort daarna het paleis en zijn familie om in de bossen van Indië te leven. Op deze manier wilde hij het antwoord vinden op de vraag waarom mensen zo moesten lijden.
In Benarès studeerde hij met twee zeer bekende en gerespecteerde meesters en bekwaamde zich snel in hun leer. Hij vond echter dat deze geen oplossing bood voor het lijden dat hij nog steeds ervoer. Daarom ging hij zijn eigen weg en begon een 6 jaar lange periode van zelfkastijding en zelfpijniging. Hij leefde ver van de samenleving, alleen in de bossen, at zeer weinig en werd zo mager dat hij bijna overleed.
